Yırtıcı Kuslar Zamanı

Mavileri boşaltılmış bir gökyüzü 
Gözleri bağlanmış sanki zamanın 
Her şey sevgiyle yaratılmıştı oysa 
Sevmeyi beceremedik ne çare...

Öyle bir zamana kaldık ki 
Bir soluk bile almadan 
Dün gitti bak yarın belirsiz. 

Toz duman bir durgunluk 
Tüm geçmiş zaman bahçelerinde 
İç içe geçmiş yırtıcı kuşlar sürüsü. 

Kısıldı sesleri tüm şarkıların
Vicdanları kanatan bir çığlık
Bir kıpırtının narin sesi
Kırmızı kanla boyalı boydan boya suları.

En çok hangi hayat bilgimizi yitirdik
Onca insan, onca gözyaşı
Bir çıkar uğruna
Hayata sarılmadan
Kaybolan onca küçük yaşam.

Güçlüyü oynayan
İlgili görünen ilgisizler
Bilgili görünen bilgisizler
İyi görünen kötüler
Yırtıcı kuşlar zamanındayız.

Bir saydam gökyüzüne dönmesini beklerken
Korka korka tutunmaktayız hayata
Hep feryat, hep keder, hep acı
Kaygıları sara sara
Döküldü ipince, alev alev
Gözlerden hep gözyaşları.

Neyleyim ah neyleyim
Böğrümüzden kopan
Biraz daha yangın,
Yankıları yüreğimizdeki feryatların
Boğazımızda düğümlenen ağıtların
Sancısını;
Ah neyleyim...

Kayıp düşler sığınağından çıkarıp
Ötelere taşıyamadık umutları ne yazık
Yırtıcı kuşlar zamanı şimdi...