Çağırsan Gelirim Çok Uzaklardan

Karabasanlar içindeyim bu gece 
Bakışların döküldü ipince içime yine 
Kocaman ıssız bir boşluk yüreğim 
Karanlıkta asılı gülüşün 
Bitmeyen bir rüya giziyle oyalar beni 
Seni kendime dokumuşum meğer. 

Şuradaki gölgeyi kaldıran yürek 
Boşuna mı çalıyor kapılarını yolların? 
Bilmiyorum. 

Benim uzaktaki yakınımsın 
Hadi ne duruyorsun 
Çağırsan beni,
Çağırsan gelirim çok uzaklardan
Karanlık çökmeden,
Şiir kırıntıları
Ele avuca sığmaz yalnızlıklar taşıyan
Bir yığın anılarla dolu
Omuzumda bir sırt çantası
Düşerim yollara.

Çağırsan gelirim
Yeniden yıkanırız güz yağmurlarıyla
Sarmaşık kokularının yokluğunda
Nar kokardık belki Eylül rüzgarlarında
Ay öperken yüzümüzü
Dupduru yaldızlanırdı kalplerimiz
Uçardık belki yine mavilerin kıyısında.

Çağırsan beni
Çağırsan gelirim çok uzaklardan
Havalar kışa vurmadan
Gün ışır ışımaz
Gün ışır ışımaz...