Ateş Polenleri

Biraz buruk 

Biraz duygu yüklü bugün yüreğim 

Bir gözyaşı yapışıyor yanaklarıma 
Gelip geçiyor zaman 
Dün oluyor göz açıp kapayıncaya kadar. 

Ne zaman büyüdüm ki 
Zamanla nasıl da değişiyor insan 
Her geçen gün, aynaya baksam 
Sanki ben değilim o gülen adam. 

Albümlerdeki resimlerin hatıraları bile yabancı
Her geçen gün gittikçe artmakta
Ne yazık ki yalnızlığım, içimdeki sancı.

Dudaklarımdaki şarkılı ılık esintiler
Şimdi yalancı şarkılarla avutuyor duygularımı,
Cemreler düşmez oldu
Üzerime incecik bir şal gibi titreyerek inen.

Rüzgar daha serin esmekte
Göğüs duvarımdaki ateş polenleri
Çürüdü gitti,
Rengi solmuş
Yarı solgun, yarı üzgün
Ayazda kalmış çiçek gibi
Üşümekte şimdi yüreğim.

Çoğaltmak isterken
Buz tutmuş gözlerimdeki ateş polenleri
Oysa,
Nice acıları öğütmüştü
Nice saklı sevdaları büyütmüştü bu yürekte.

Yaş geçti
Eskidi gün batımları
Dalgın güneşler altında kaldı
Şen şakrak kahkahalar atan
Şimdi çocukluğum.

Parmak uçlarımda ki karıncalanmalardan
Ruhumdaki üşümelerden belli
Rüzgarlarda savrulan yaprak gib
Kesilir sesimin nefesi birgün
Giden ben
Geriye kalır ateş polenleri
Ateş polenleri...