Masalsız Uyuyan Çocuklar

Nerden aklıma geldiyse 
Kendimi özlüyorum 
Ah o gönlümün mahzun çocukluğunu 
Ne güzeldi, ne güzeldik 
Uykularımda anlatılan masalları özlüyorum 
Bende bıraktıkları, benliğimde kalanları, 
Yüzümün kenarına iliştirdiğim tebessüm 
Sahici gibiydi 
Düşlerle boyanırdı içimde akan ırmaklar 
Bir daha, bir kez daha dinlemek isterdim 
Maviyi ilk kez tadan bir kuş sevgisiyle 
Bir kez daha dinlemek isterdim 

Sen nerden bileceksin çocuğum
Biz büyüdük
Sonra güzel olmaktan çıktı her şey
Gittikçe kaybolmakta
İçinde yaşadığım günlerin masalları,
Şimdi buralarda söylenmiyor
Masalsız uykulardasınız artık
Masalsız büyümekte.

Geleceği olmayan
Sökülmüş zaman sanki
Yalnızca kendini seyrediyor
Şimdiki size anlatılan masallar.

Gece gündüze küskün
Kim düşünür ki şimdi sabahı
Sen masalsız derin uykulardasın
Her şeyden habersiz çocuğum
Bir sevginin adını fısıldayamadan
Sadece dinlersin
Sana yazıldığını sandığın masalları.

Dedim ya;
Özlemek güzel ama ne çıkar
Bizler büyüdük
Uzaklarda kaldı bizim çocukluğumuz
Kovduk bütün mevsimleri içimizden
Islak geceler boyu sağanak yağmurlarda
Loş bir ay ışığında
Masalsız uykulara yatırdık
Düşlerle besleyemedik
Sevgiyle okşayıp büyütemedik sizi.

Orda mısın
Duyuyor musun
Duruyor musun çocuğum?
Sana ninni söylesem anlar mısın bilmem
Acının emzirdiği memenin ucundan
Hüzünden başka bir şey sağar mısın?
Sağar mısın
Masalsız uykulardan uyanıp...