Yakındır tomurcukların patlaması

Dağılıyor aniden bir bir
Üstümdeki hüzün bulutları
Düşlerimdeki denizlerde eriyen
Yüreğimin ırmaklarına dokunuyorum.

Yıldız dolu gecelerde esen
Bir rüzgar gibi tarayarak
Papatya kokulu saçlarını okşuyorum.

Baharı çağrıştıran
Bir fırtına kopuyor içimde
Yüreğime yürüyen.

Sulu sepken yağan yağmurlarda
Bahçelerden geçiyorum,
Gün doğumunda bekleyen
Kırlangıçlara yuva arayarak.

Gelinliğini giymiş
Kokusu geliyor ağaçların
Sancılı gecelerle vedalaşmış
Yeme inen serçeler
Şarkılar söylüyor pencerelerden
Göğün kapılarına akan.

Siyah şalını çıkararak
Aslını arıyor aşklar
Yaralarını sarıp
İlksiz ırmak kıyılarında.
Yakındır artık patlaması
Ihlamur ağaçlarının tomurcukları...

Cemal Çelik