Kemancı

Sonbahar çökerken akşamlara yavaş yavaş
Sevmedi bu şehir
Böyle apansız sancılı ayrılıkları

Bir keman inletir gecenin bağrını uzaklardan
Hazin mı hazin hıçkırıklara boğulan bir ses
Yanan alevin dilleri gibi,
Yarar gecenin karanlığını,

Ve...
Keman mı ağlıyor, kemancı mı?
Keman değil kemancı ağlıyor.
Titreyen parmaklarıyla yanan ateşin yanında
Akıtır tellere gözyaşlarını
Bağrına basa basa kemanı,
Hiç kimse onu anlamaz
Bunu tek keman anlar
Kemancının ağladığını...

Cemal Çelik