Böyledir İstanbul'un halleri

Derin bir akşamdan uyanıp
Gezmek istersin uzun sahillerde saatlerce
Çay bahçelerinin birinde oturursun tek başına
Eline bir çay alırsın,
Onca gürültü patırtı arasında
Gelir oturur yanı başına,
Bir yalnızlık basar içini çoğu zaman
Uzak sahillerde inleyen bir ney sesi gibi
Duyulur martı sesleri uzaklardan,
Dalarsın eskilere, gidersin , takılırsın anılara
Başını alıp gitmek istersin bazen
Bu şehirden çok uzaklara.
Bir vapur düdüğüyle irkilirsin düşlerinden uyanırsın ansızın...

Akşam olur bir sızı başlar içinde
Köhne pancurlu evlerden
İsli camlardan bakan, sanki yaşayan
Saksıda büyüyen çiçeklerin kokusunu hissedersin,
Tüm ışıltısını kaybederken bu şehir
Bir tarafta kırık kalpler, bir tarafta el ele aşklar
Alıştırır seni yalnız düşlerle okşamaya ...

Gecenin en geç saatinde yavaş yavaş
Bütün kahkahalar susarken,
Ansızın karışır birbirine renkler,
Bir hüzün hastalığı başlar, biriktirdiği acılardan
Daha derinde belki de sevginin olmadığı
Çoğalır, gövdeleri üşümüş insanlar
Ta gün ışıyıncaya kadar...

Cemal Çelik