Alışamadım

Sensiz ne işim vardı ki bu şehirde 
Isıtmıyor beni yüreğim 
Bedenim titriyor 
Hep sende durdu bu yürek 
Beceremedim 
Vazgeçemedim bir türlü 
Alışamadım bu şehre 
Gidemedim ne çare. 

Bak yine 
Bir burgu gibi kendini deliyor 
Kalbim hep kanamakta 
Salınıp durmakta bir sarkaç 
Vuruyor yüreğimin duvarlarına 
Ruhumun en ücrasında 
Bitkin düşmüş baharlar var 
Alışkın değilim be gülüm 
Alışamadım 

Bedenim yorgun, hayat zorladı beni
Bu şehre
Sarıp sarmalayamadım yüreğimi istediğimce
Her şeyden vazgeçtim de
Senden vazgeçemedim bir türlü.

Ah be yüreğim
Kuş olamadım, uçamadım
İliklerime kadar sızlıyor içim, zehir zemberek
Bir dokunsan
Ben hep sarı beyaz kaldım
Güz ve kış gibi
Hiç uğramadı bana baharlar
Akrep ve yelkovanı takıldı kaldı sana saatlerin
Alışamadım, alışamadım sensizliğe.

Tam on ikiden vurur yokluğun, her gece yarısı
Düşler kurarım anılar içinde saklanmış
Ama ne önemi var ki
Bazen de bir sevdanın günahı var üzerimde
Bunu biliyorum.

Uzanır gökyüzünden alırım alnımı
Yağmurlar dindi, gün doğmakta yine sancılı
İz bırakmadan giden gidene bu şehirden
Beklemede duran benim
Alışamadım sensizliğe
Sensiz yaşamaya hazır değilim hala
Seni çok özlesem de
Çünkü yaşayacağım payıma düşeni galiba
Bu şehirde...