Ne oldu bana bugünlerde
Keşke çocuk yanım kalsaydı
Sığdıramıyorum yüreğimi şu koca dünyaya
Kırık dökük cam kırıkları kalbimin içi
Avuçlarımda hüznü çağıran bir rüzgar
Gölgemi almışım arkama üşüyorum.
Hani baksam aynalarda yüzüme
Yorgunluğun izleri gözlerimde
Bağ bozumu gibi o derin hüzne bakıyorum
Göz yaşlarımı astım yağmurlara
Hep eğreti kaldı sevgiler
Ne hasretler yaşadım göğsüme vura vura.
Hırpalandım
Aç kaldım, susuz kaldım
Yine de eyvallah etmedim kimseye,
Kendime en yakın bildiklrrimden
Dayaklar yedim, ne hakaretler
Ne iftiralara uğradım
Yalancı oldum haksız yere inandıramadım.
Oysa yemedim yedirdim
Yine de sığamadım nedense.
Ne kızıyorum, ne küsüyorum kimseye
Tertemiz alın terim kadar
Anamın aksütü kadar
Berraktı yediğim dağıttığım her lokma
Acıların izi kaldı sadece yüreğimde.
Bu koca dünyanın boşluğunda
Şimdi diyorum, şimdi
Mevsim ayaza yüz tutmuş
Yolun yarısını geçmişim
Hesap soruyorum kendime
Ya da susuyorum
Nerde yanlış yaptım
Bilmiyorum.
Hafızamı zorluyorum
Çık diyorum bazen sabrının sınırından
Çık diyorum,
Sonra boşver aldırma
Hayatın heybetli gövdesi yüreğinde zaten
Bundan sonra umursamam
Umursamam artık
Beni üzen bana dair ne varsa
Umursamam artık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder