Bir Siir Aşırdım Gülüşünden

Bir şiir aşırdım gülüşünden 
Umut ve neşe dolu 
Mutlu günler vadeden. 

Nicedir hissetmemiştim oysa 
İçimden geçip giden duyguları. 

Bazen çıkagelir yürek tutuşur 
Bazen yüzüne ılık bir rüzgar vurur 
Telaşlı. dalgalı uzak bir yürek 
Çıkıp gidesin gelir kendinden. 

Yüzünde bir ay 
İçime fısıldar gibi sessizce 
Bir şiir aşırdım gülüşünden 
Bilmediğim ılık bir dağ esintisiyle birlikte
Bir nehir akar gibi, gittikçe içime bir boşlukta
Bir aşk gibi, bir sevda gibi.

Yüzüne bakıp bakıp
Gözlerine düştüm birden
Bahar ,gölge ve yağmur oyunlarıyla
Bir şiir aşırdım
Kirpiklerinin arasından
Bir mavinin içinde yansır gibi
Yüreğimi okşayan.

Ezberledim,
Uğuldayıp duran rüzgarda
Savruk saçlarının kokusunu, her telini
Baktım, sen hayatsın, sen aşksın,
Sen sevdasın
Tadını çıkarıyorsun yaşamın
Sen tadını,
Ne yazacağımı bilemedim bir türlü
Bir şiir aşırdım yine de gülüşünden.

Yıllar sonra dedim ya
Vakitsiz bir iklim mi desem buna
Vakitsiz bir şiir mi desem,
Kendimi özlüyorum oysa,
Dokunamadığım

Hani kıyıları döver gibi dalgalar
Hani o tutuşan yüreği özlüyorum.
Hani bir başka renkte açar ya çiçekler
Tıpkı gamzelerindeki güller gibi
Gülüşün yazılıyor şimdi şiirlerime
Güz kuşları gibi
İçimdeki koylara
İçimdeki koylara...