Dağılıyor aniden bir bir
Üstümdeki hüzün bulutları
Düşlerimdeki denizlerde eriyen
Yüreğimin ırmaklarına dokunuyorum.

Yıldız dolu gecelerde esen
Bir rüzgar gibi tarayarak
Papatya kokulu saçlarını okşuyorum.

Baharı çağrıştıran
Bir fırtına kopuyor içimde
Yüreğime yürüyen.

Sulu sepken yağan yağmurlarda
Bahçelerden geçiyorum,
Gün doğumunda bekleyen
Kırlangıçlara yuva arayarak.

Gelinliğini giymiş
Kokusu geliyor ağaçların
Sancılı gecelerle vedalaşmış
Yeme inen serçeler
Şarkılar söylüyor pencerelerden
Göğün kapılarına akan.

Siyah şalını çıkararak
Aslını arıyor aşklar
Yaralarını sarıp
İlksiz ırmak kıyılarında.
Yakındır artık patlaması
Ihlamur ağaçlarının tomurcukları...

Cemal Çelik

Yorgun bir yolcuyum geçerim şafakta
Sırtımda bir heybe, başaklar arasından yalın ayak
Baharın kapısını çalan beyaz bir güvercin
Göğsümün vadisinde, boydan boya bir yalnızlık.

Yasemen kokuları sinmiş boyalı bir anlım
Nilüferler hayal ederim suskun,suyu berrak gölgelerde.

Uzanırım acıları saklı çocuksu kahkahalara
Dalarım denizin en derin kuytularına.

Yavaş yavaş çıkıyorum kendimden acılara
Hüzünler geçer bir ninni gibi önümden
Bir çocuk düşer üstü başı çar çamur
Sokaktan sekerek uzaklaşır oradan
Acının kahkahası düşer yüzünün imgesine..

Bir kelebek dokunuşu gibi yüreğim şevkatli değil,
Anamın kınalı elleri gibi yumuşak
Babamın nasırlı elleri gibi kutsal.

Hüzünlü fırtınalar savruluyor yıldızlardan
Sazımın tellerine hoyratça vuran,
Ah benim kalp yalnızlığım
Geç mi kaldım yoksa, acının gülüşüne.

Israrla söylüyor dağların fısıltısı
Kahredici bir öfkeyi yüreğimdeki acıyı.
Depderin bir kör kuyuda mahsur
Rüzgar gibi geçiyor aramızdan zaman
Yılların kanatlarını kırdık .içimizde,
Acı olan;
Çocuksu kahkahalarımızdan kalan
İkindiye güvercinler uçuran sevdalarımız...

Çok kanadım
Çok bedel ödedim sevdalı yarınlar için
Acıyı anlatmayın bana,
Üşüyor yüreğim parça parça
Yüreğim ayazda,
Her baktığımda
Her sarıldığımda hayata
Hüzün yağıyor üzerime üzerime.

Neye benziyor dünya
Döne döne öldüğüm,
Yalnız bir ben değilim galiba
Yalnız bir ben...

Alev alev yanar sızlar yüreğim
İçime içime akıyor gözyaşlarım
Ben miyim diyorum kendime
Bu ben miyim,
Issızlaşıyorum gittikçe
Bir çıkmaz sokakta kayboluyorum,
Doldurup yüreğimi avuçlarıma
Keskin bir sızıyla birlikte
Karanlığa bırakıp hayallerimi
Bir mülteci gibi
Çekip gidesim geliyor buralardan...

Bekle beni ey dağların koynunda yatan şehir
Gökyüzünde ayçalaşan yıldızları
Göğün kapılarından koyup cebime
Mavileri alıp ta geleceğim sana.