Yalnızsındır
Tek başına kalmış gitmiştir gözlerin
Düşünüyor olabilirsin bir olmazı
Kim bilir;
Yollara düşmüş olabilirsin çaresiz
Gitmiş olabilirsin
Geçmişten bir masal
Yırtık bir öykünün çocukluğuna.
Üşümüştür ellerin yaz sıcağında
Boğum boğum olmuş, nefessiz kalmış
Boğazına atmışsındır düğümleri
İçin içine ağlamışsındır belki
Öylece kalakalmışsındır tek başına
İçinden geçenlerle hiç tanışmadığın yerlerde.
Yanık bir türkü söylemişsindir
Yanık otlar ortasında belki,
Başıboş caddelerde
Donuk yüzlerle yüzleşmişsindir
Kapılmışsındır gri bir yaşama
Sığamamışsındır artık hiçbir yere.
Olur ya;
Her şeye rağmen
Derin bir nefes almışsındır
Mavi bir ırmağın dalgalı koynunda,
Kim bilir belki de
Seni bir evin penceresinden
Al dudaklı, pembe yanaklı
Elinde bir gül, bekleyen bir sevgilidir
Silip baştan yeniden başlamışsındır hayata.
İçinde dalgalı sımsıcak bir okyanus
Dokunmayı özlemişsindir
Omuzuna koymayı başını
Ruhunu besleyen, yeniden baharı
Yeniden baharı
Özlemişsindir...
