Bir maviye koşarsın,
Bir denize...
Gün olur, giderek koyulaşır
Karanlık basar denizi
Ay ışığı ,
Ateş böcekleri
Yıldızlar saçlarına dolar gider.

Ve....
Dalgalarını da alıp sahillerden
Çekip götürür seni deniz.
Gün olur;
Kendi denizine tutsak
Kendi denizinde özgür yaşarsın,
Sevdalı bir martı olur
Kendini bulursun...

Bir albatros kuşunun kanatlarında
Bulursun yüreğini, aşk çiçek açar.

Gün olur;
Sakin denizlerde çıtası kırık bir yelkenli
Bora, tayfun, kara yel
Çok uzaklarda bir yerlerde
Kıyıya vurursun bazen.
Her an kayıp gidecekmiş gibi
Bir ay, bir yakamoz olursun..
Derinlerde bir inci, parlayan
Bir çakıl taşı , gülümseyen.
Köpüklü sahillerde
Islak bir kum tanesi olursun.
Gözlerine benzeyen
Bir yosun, yeşile çalan....

İşte böyle,
Hep senin kalacakmış gibi hayat
İlişik yaşayacaksın ucunda,
Gözyaşı ve kahkahalarla dolu...

Gün olur;
Sen, sen olduğunu anlayacaksın
Dalıp dalıp uzaklara
Yaşanmamış gibi
Gelip geçecek hayat
Nedense, kimse farkına varmadan
Kayıp gidecek avuçlarımızdan...

Sisli ve soğuk,
Karanlığın gri gölgelerinde
Evlerin penceresinden dışarıya sızan,
Sarı donuk ışıklar
Yorgun düşlerle birlikte,
Yaşamın kirli sularında yok olup gidiyoruz...

Hoş geldin benim sevgili manolyam
Hoş geldin, gece çiçeği gibi gecikmiş sevdam.
Gülümse bana, bir yıldız gecesinde
Kanatları kesilmiş bir kuş gibi çırpınıyor yüreğim.
Ateş gömülü sinelerden,
Yıkalım gel, sevdasız geçen gönüllerden ömürleri.
Haydi gülümse;
Haydi gülümse umudun rüzgarı
Ayın elleri dokunsun saçlarına,
Alaca karanlığın sesinde yürüyerek
Serilelim köpük basmış kıyılara...

Sonbahar çökerken akşamlara yavaş yavaş
Sevmedi bu şehir
Böyle apansız sancılı ayrılıkları

Bir keman inletir gecenin bağrını uzaklardan
Hazin mı hazin hıçkırıklara boğulan bir ses
Yanan alevin dilleri gibi,
Yarar gecenin karanlığını,

Ve...
Keman mı ağlıyor, kemancı mı?
Keman değil kemancı ağlıyor.
Titreyen parmaklarıyla yanan ateşin yanında
Akıtır tellere gözyaşlarını
Bağrına basa basa kemanı,
Hiç kimse onu anlamaz
Bunu tek keman anlar
Kemancının ağladığını...