5 Eylül 2017 Salı

Sessizliğim


Tenha sahillerin kıyısından
Bir martı çığlığı ile ürperir sessizliğim
Gözyaşlarını saklarken
Gizemli hüzünlerle sarılır duygular.
Güz yolcusuyum geçerim şafakta
Sırtımda keten bohça, yalın ayak.

Güz yaprakları tıklatırken kapıyı, ardından rüzgar
Boydan boya ıssızlık kaplar anlımı.
Penceremde rüzgar, iklim güz
Pervazlarımda eksik etmem yine de mor menekşeleri.
Dalgın sarmaşıklar çizerim gönül duvarlarıma
Uzar, büyür gök merdivenlerine
Sarılır bulutlardan öte.
Omzumda güz elidir, ılık yağmurlar
Hüzünlü sabahlar bırakır çalı kuşları.
Yolunu kaybetmiş bir serçe tüner balkonuma
Güz sarısı hüzünler geçer gözlerinden bilirim.
Hoyrat fırtınalar savrulur yıldızlardan
Kurur bahçemde yetiştirdiğim güller.
Siz bilemezsiniz yağmurlarda ıslandığımı
Oysa umutsuz bir düştür benimkisi,
Sekerek uzaklaşır beslediğim sessizlik
Şevkatli dediğim ömrüm,
Akşamdan kalma bir sokakta kalan...